Onze hindernissen functioneren vaak als krachtige spiegels. Bij één van deelnemers van de trainingsgroep schieten telkens allerlei gedachten door zijn hoofd als hij in een hindernis hangt. De gedachtes variëren, maar zelfvertrouwen is wel een veel terugkerend thema. Hij twijfelt vaak of hij het wel kan, of hij de opdracht wel goed heeft begrepen, of hij de techniek voldoende beheerst. Deze gedachten overheersen zo erg dat hij stokt of zelfs een hindernis niet ingaat.

Tijdens een personal training laat ik hem focussen op zijn ademhaling. Het valt niet mee om tijdens een krachtinspanning je ademhaling goed onder controle te houden. Vaak houd je onbewust je adem even vast tijdens de inspanning. Door hem, ondanks de inspanning van het nemen van de hindernis, toch door te laten ademen en zich daar volledig op te focussen, is er geen ruimte voor gedachten. Het werkt. Hij neemt alle hindernissen rustiger en beheerster.

Na een paar voor hem makkelijke hindernissen, gaan we naar een hindernis die hij tijdens de training zoveel mogelijk vermijdt: de tarzanswing boven het water. We spreken de techniek door en oefenen het boven het land. Vervolgens visualiseert hij alle bewegingen en neemt in gedachten de hele hindernis boven het water. Tijdens de visualisatie moet hij de overkant droog halen. Dan gaan we focussen op de ademhaling. Zodra hij denk dat hij er klaar voor is, start hij met de hindernis. Hij gaat als een speer, dan stokt hij plotseling. Hij kijkt naar beneden en realiseert zich dat hij in het midden boven het water hangt. In plaats van te blijven focussen wint de gedachten: Ojee, ik ben halverwege! Hij verliest zijn grip en laat los. Met een dikke plons belandt hij in heupdiep water.

We moeten nog even oefenen…..en ondertussen blijven we werken aan zijn zelfvertrouwen en focus op zijn (eind)doel. Ik weet zeker dat hij de volgende keer droog aan de overkant komt!

Foto: Kathinka Bosveld / De jongeman op de bovenstaande foto is niet de persoon uit dit verhaal.